Afbeelding: L'Impérial - La Cucina L'Impérial Inhoud:

Na alles wat er in de media over Molenbeek is verschenen is het wel eens tijd voor wat andere verhalen ook. Met een inwoner die zowaar Creative Director is geworden bij Yves Saint Laurent, een gloednieuw museum over Street-Art en het hipste co-working café in omstreken, toont Molenbeek ook eens zijn andere kant! Niet overtuigd? Check dan eens www.foundinmolenbeek.be, dat alle goede adresjes verzamelt.

En ook op culinair vlak kan Molenbeek een woordje meespreken. Akkoord, er zijn nog geen sterrenzaken en voor het interieur gaan we meestal ook geen grote prijzen winnen, maar qua authenticiteit en smaak wel. Een van de adresjes die in dat lijstje past is Grillades L'Impérial.

Het concept is simpel: je kiest zelf aan de toog welke en hoeveel vis, schelp- of schaaldieren je wil, betaalt per gewicht en alles wordt voor jou ter plekke gegrilld. En dan is het gewoon smullen! Proef zeker de sardienen en de verse ansjovis, die zijn heerlijk. En nog een tip: je krijgt altijd teveel, dus bestel eerder wat minder. 

Adres: L'Impérial, Steenweg op Gent 82, 1080 Sint-Jans-Molenbeek.

Afbeelding: Ajiyoshi - La Cucina Ajiyoshi Inhoud:

Je loopt er zo voorbij en het is er piepklein, maar wat een pareltje is Ajiyoshi. Als je in dit Japans restaurant aan de Brusselse Vismarkt binnenstapt, waan je je even in een authentiek buurt-eetplekje zoals er zovelen zijn in Tokyo, Kyoto, Osaka of andere Japanse steden.

Het interieur oogt er wat rommelig en de bediening is soms wat eigenzinnig en kort, maar de gerechten zijn er hemels. Authentiek, uitblinkend in eenvoud, maar met hyperverse en kwaliteitsvolle ingrediënten. De sushi is er van topkwaliteit, maar er staat ook heel wat andere lekkere dingen op de kaart.

Wij proefden er laatst lekkere gyoza's, tempura en maki-rolls en dat aan vrij democratische prijzen voor een Japans restaurant.  De lunch is trouwens eveneens qua prijs/kwaliteit zeker een aanrader. Enige minpunt: Ajiyoshi heeft zo zijn fans en zit heel snel vol, dus reserveren is meestal een absolute must.

Ajiyoshi, Baksteenkaai 32, 1000 Brussel, 02/502.02.98.

Afbeelding: Kaffir - By David Monniaux - Own work Kaffir Inhoud:

Als er iets is waar we al ongelofelijk veel eetplezier aan beleefd hebben, dan is het wel dat zakje kaffir limoenblaadjes dat in onze diepvries steekt. De kaffir limoen komt uit Azië en de blaadjes ervan zijn goddelijk van geur en smaak. Ze worden heel vaak in de Vietnamese of Thaïse keuken gebruikt.

Als je graag wokt dan moet je ze gewoonweg eens in huis halen: een fijngesnipperd blaadje laten meebakken en je gerecht krijgt meteen een oosters tintje. Of laat een blaadje meekoken met je rijst en je hebt een heerlijk subtiele citroenrijst. En zeker in combinatie met pikante pepertjes zorgen deze blaadjes voor een lekker fris contrast.  Ik gebruik ze liever dan citroengras, omdat ze een nog iets subtieler aroma hebben.

Laatst, toen ik door La Cucina aan het bladeren was, botste ik op ons culinair reisverslag van San Francisco en de heerlijke gerechten die we er aten bij The Slanted Door, een lekker Vietnamees restaurant aan Fisherman's Wharf. De lemongrass chicken, red onion, jalapeño, roasted chili paste & roasted peanut bleef me bij omwille van de simpele maar lekker combinatie van chili en citroengras.

Dus toen ik gisteren het zakje limoenblaadjes in onze diepvries zag zitten, ging er een lichtje branden. Zonder citroengras, maar met limoenblaadjes moest het toch ook lukken? Met wat kip (je zou tofoe ook kunnen gebruiken) en deze simpele ingrediënten ging ik aan de slag:

2 limoenblaadjes, wat chilipasta en een goed hete wok, that's all... en in nog geen tien minuten zit je in The Slanted Door. Mjam-mjam. Aanrader:

Mijn recept van kip met kaffir limoenblaadjes, rode ui, geroosterde chilipasta, lente-uitjes en geroosterde pindanootjes

(Bron limoenenfoto bovenaan: David Monniaux, Own work, CC BY-SA 3.0)

Afbeelding: Van Abbemuseum - La Cucina Eten in Eindhoven Inhoud:

Afgelopen weekend waren we op uitstap in Eindhoven. Normaal gezien had het een weekendje Parijs moeten zijn, maar gezien de omstandigheden van de laatste weken hadden we dan toch maar beslist van dat te verplaatsen (wat, gezien we niet alleen in Brussel, maar dan ook nog eens in Sint-Jans-Molenbeek wonen, achteraf gezien een euh... vrij surreële beslissing was).

Dat Eindhoven lang niet Parijs is, dat wisten we wel. Maar toch: het Philips-verleden, de remonte met design, het Van Abbemuseum, het Muziekgebouw...  Genoeg om nieuwsgierig te worden.

De stadskern van Eindhoven gaat volgens mij nooit echt serieuze brokken maken op de werelderfgoedlijst en heeft evenmin de charmes van het nabije Maastricht, maar desondanks: het is ons bevallen. Wat me erg opviel was de vriendelijke bediening overal - op café, in restaurants, in het hotel... Het staat in fel contrast met de soms plaatsvervangende schaamte die ik voel als ik zie hoe toeristen in Brussel behandeld worden.

Het eerste eetadresje dat we 's middags aandeden in Eindhoven was meteen spot-on. De Burger serveert kwaliteitsburgers in een leuk interieur. Ik koos voor de kipburger met rucola, tomatentapenade, buffelmozzarella & basilicum en nog een extra topping van jalapenos. Aan de overzijde verscheen een klassieke beef burger met extra cheddar. Beide waren top - net zoals de verse friet en de side-salad erbij. Pluim trouwens voor dat slaatje - met walnoten, halfgedroogde tomaatjes en beetroot chips veel meer dan wat we verwacht hadden.


Ik heb de gewoonte om elke keer als we ergens naartoe gaan op voorhand te checken of er nergens een leuk concert is dat we mee kunnen pikken en we hadden geluk: het Muziekgebouw organiseert in zijn foyer op 's zaterdags gratis "après-shopping" jazz-optredens. Wij genoten erg van het Daan Herweg Trio en van het kinderloos-aperitieven ;). Bij deze ook iemand eens influisteren dat bassist Pat Cleaver het niet slecht zou doen op een Bozar-podium.

Het begon toen al te kriebelen om een borrelgarnituur te bestellen (geen trip naar Nederland is compleet zonder!), maar gezien we maar laat had geluncht, leek ons dat een beetje des guten zu viel. 

Ons avondadres was Stadscafé De Vooruitgang. Alleen al voor het indrukwekkend interieur is deze plek een aanrader. Wij waren eigenlijk nog steeds vrij verzadigd van de burgers, maar mijn wederhelft had het uitstekend idee (great minds...) van ons te beperken tot een voorgerecht zodat we toch nog onze borrelgarnituur konden bestellen. A good time was had by all :)

De borrelgarnituur was zoals een borrelgarnituur moest zijn, maar ook door de voorgerechten waren we gecharmeerd. Ik had de gnocchi met gamba's, bosui en kerstomaatjes, terwijl aan de andere kant een smaakvol quinoa slaatje met olijven, rode ui, tomaat en feta en munt werd geserveerd.

Ik heb geen foto's van het excellente ontbijtbuffet de dag erop in Hotel Pullman Cocagne, maar wat hebben we genoten van nog eens ongestoorde languit te ontbijten en weekendkranten te kunnen lezen. Daarna gingen we richting het Van Abbemuseum voor een portie könst. Van wat we gezien hebben is mij vooral de heerlijke video-installatie van de Chinese kunstenaar Li Mu bijgebleven.  Samen met inwoners van zijn geboortedorp in China reproduceerde hij bekende kunstwerken uit de collectie van het Van Abbe en toonde ze in de huizen en straten van het dorp. De manier waarop de dorpsbewoners reageren op de kunstwerken is zalig.

Daarna gingen we richting Strijp-S, vlakbij de oude Philipsgebouwen. Strijp-S is creatieve reconversie ten voeten uit: gestripte industriegebouwen, hippe kledingzaken, bars en café's en een nieuwe versmarkt. Wij wilden eigenlijk lunchen in Onder de Leidingstraat, maar dat was helaas dicht omwille van een personeelsfeestje. Dan maar richting de versmarkt het Veem, niet dat dat zo een zwaarwichtige opgave was, zo een hal met allemaal kleine delicatessenzaakjes die schreeuwen "proef mij, proef mij!" :)

Wij genoten van een bord Turkse tapa's, een glas Pinot Noir en van de leuke sfeer. Daarna gingen we nog richting Bagel & Juice voor een afsluitende koffie & muffin. Toen wilden we nog afsluiten met boodschappen in de Albert Heijn, maar nam ondergetekende een verkeerde afslag waardoor onze timing met de immer gewaardeerde grootouder-babysitters in het gevaar dreigde te komen, dus om flessen Hugo, verse jalapenos (een tip, beste Belgische supermarkten, om uw verkoopcijfers te verdubbelen!), zoethout-drop van Klene, Alfez Parelcouscous en nog zoveel meer in te slaan, moeten we helaas nog eens terug.

Afbeelding: Vin du Jardin Vin du Jardin Inhoud:

Afgelopen voorjaar, tijdens campagne "Dagen zonder vlees", nam ik mezelf voor om niet alleen veertig dagen geen vlees te eten, maar ook veertig dagen geen alcohol te drinken. Ik heb een paar keer serieus gevloekt tijdens die dagen. Zoals die keer dat we bij vrienden gingen eten en iedereen gezellig aan het aperitieven was en ik daar stond met mijn glas water. Of die keer dat na het etentje de gastheer een fles exclusieve Guatemalteekse rum uithaalde als degustief.

Na een tijdje in die periode had ik het helemaal gehad met dan maar een of andere zoete frisdrank te drinken als alternatief voor dat eeuwige water. Crodino was even een redding. Dan kwam Monin Bitter.  Dan maar eens een alcohol vrije pils geprobeerd, maar dat was ook niet echt iets. Eigenlijk kwam ik toen tot de conclusie dat er bijster weinig alternatieven waren.

Toen een marketingbureau me onlangs voorstelde om "Vin du Jardin", een alcoholvrij alternatief voor het aperitief en bij de maaltijd te proberen, was ik dan ook een en al oor. De "Vin du Jardin" die ik te proeven kreeg, bestaat in 3 smaken: "Pomme Padour", "Vie en rose" en  "Bord l'eau". Ze worden op de markt gebracht als non-alcoholisch alternatief voor aperitief, rode en witte wijn door de mensen achter restaurant De Glazen Toren (Affligem). 

De drie variëteiten zijn gemaakt op basis van fruitsappen en natuurlijke ingrediënten, zonder bewaarmiddelen, gluten of toegevoegde suikers. We begonnen met de "Vie en Rose" te kraken en proefden meteen kwaliteit. Gecombineerd met een ijsblokje, een schijfje limoen en een paar blaadjes munt smaakt het fris en zomers, maar naar mijn goesting mag het nog kruidiger. De "Bord l'eau", die dan als de "rode wijn" van het trio geldt is een behoorlijke smaakbom met frisse zuren en een mooie afdronk.

Mijn conclusies: dit zijn drie dranken van de bovenste plank. Maar omdat ze als non-alcoholisch alternatief voor wijn worden voorgesteld, maak je automatisch bij het proeven snel de vergelijking met wijn en dan bleef ik op mijn honger zitten en smaken ze voor mij nog te zoet.  Maak je die vergelijking niet, dan proef je een en al kwaliteit.

Meer info: www.vindujardin.be (Voorlopig zijn ze enkel verkrijgbaar bij restaurant De Glazen Toren zelf)

Afbeelding: Pompoen - La Cucina Operatie pompoen Inhoud:

Dankzij de moestuin van mijn schoonouders worden we elkaar jaar voorzien van pompoenen. Pompoensoep, pompoencouscous, pompoenstoofpotje, pompoenquiche, pompoenpuree... het is allemaal al wel eens de revue gepasseerd. Elk jaar genieten we ervan, maar komen we ook al snel bij het eind van ons pompoen-Latijn.

Dus toen we onlangs een aantal nieuwe exemplaren meekregen, ging ik maar eens wereldwijd ten rade. Al snel trokken een aantal recepten waar pompoen in brood werd verwerkt mijn aandacht. We hadden echter geen gist in huis, dus met wat creatief nadenken kwam ik al snel bij een cake met pompoen terecht. Mijn eerste gedacht was om een zoute cake te maken, dus was ik in het wilde weg begonnen met de pompoen te roosteren.

We hadden nog pompoenpitten in huis ook, dus die wou ik er ook bij. Naast de pompoenpitten stond ook een pot met pecannoten en toen dacht ik, misschien moet ik er ook maar wat van die bij doen. Bon, van het een kwam het ander: uiteindelijk kwam ik uit op een soort van banana bread maar dan zonder banaan en met pompoen :). Een klein uurtje later kwam dit uit de oven:

Mijn recept voor geroosterde pompoencake met pecannoten en pompoenpitjes. Ondertussen al helemaal verorberd. Hier krijgen we nog wel wat pompoenen in verwerkt :).

(Oh, en mocht je nog pompoenrecepten zoeken: hier zijn er ook wel wat)

Afbeelding: Snelle couscous met garnalen, chorizo en saffraan - La Cucina Supersnelle recepten Inhoud:

Een werkcollega suggereerde onlangs of ik geen categorie supersnelle recepten op La Cucina had. Zo "vijf minuten én bàm!?" Koude gerechten zijn dan nog wel een optie, maar voor iets warms dat geen omlet is of opgewarmde kost leek vijf minuten me wel iets té snel. Maar toen dacht ik: tiens, tien minuten... dat wil ik wel eens proberen.

Dus toen ik afgelopen vrijdagavond thuiskwam, schoot ik in actie. Mijn eerste idee was om een blitz-paëlla te maken met voorgekookte rijst. Maar dat leek me maar een kleffe boel te worden en in mijn zoektocht naar alternatieven dacht ik plots aan couscous,  dat gaat nog veel sneller!

Mouwen opgestroopt, timer opgezet om te zien of het binnen de tien minuten zou lukken, Jamie Oliver-gewijs al het modern keukengerief-dat-je-leven-vereenvoudigt aan het werk gezet (dat bestaat bij ons uit welgeteld twee toestellen: een warmwaterkoker en een automatische hakmolen) en aan de slag gegaan. Ter info: ik had nog niets van mise-en-place gedaan, dus in de totale duur moeten ook ettelijke verloren seconden meegerekend worden door het zoeken naar het deksel van de hakmolen en het proberen openprutsen van het potje pimenton.

Ok, het eindresultaat is in de verste verte niet met een paëlla te vergelijken (de man van de Koerier van Navarra zou het waarschijnlijk naar mijn hoofd gooien), maar ik was eigenlijk wel heel content van het eerste hoofdgerecht dat de nieuwe tag "snel klaar" op La Cucina mag inwijden. Op naar meer!

Bekijk hier mijn recept voor een snelle couscous met scampi, chorizo en saffraan.

(oh ja: 't heeft me welgeteld 14 minuten geduurd, maar halverwege hoorde er ook een snelle interventie bij een van de kindjes bij - dus misschien zat ik eigenlijk wel ónder de tien minuten!?! :)

 

Afbeelding: Verjaardagsfeestje Nog één nachtje slapen! Inhoud:

Bijna vakantie! Al is het voor ons een beetje stilte voor de storm: morgen organiseren we een verjaardagsfeestje voor onze vierjarige dochter, samen met vier andere kindjes. Het is het eerste feestje met kindjes dat we voor haar zo organiseren, dus we vinden het best wel spannend.

Toen we een tijdje terug vroegen aan haar hoe ze dat zag, zei ze : "ik wil een berenfeestje!". Dat we daar toen volmondig ja op hebben geantwoord, begrijpen we nog altijd niet zo goed :). Maar bon: ze heeft al samen met oma berenkoekjes gemaakt, mijn madam heeft ideeën om berenbordjes ineen te knutselen en voor de rest hebben we gelezen op internet dat we best niet teveel op voorhand plannen want dat gaat toch meestal de mist in. We zijn benieuwd.

Tip trouwens voor zondag: het is autoloze zondag in Brussel en er wordt vanalles georganiseerd. Misschien de moment om met de kinderen eens te cruisen op de grote lanen.

Nog geen plannen? Hier is een portie met zorg geplukte links om het weekend culinair verantwoord door te brengen:

Afbeelding: Soda Bread Voor broodliefhebbers Inhoud:

Ga naar Jack O' Shea. Skip het vlees en koop jezelf een pak soda bread van Ó hArtagáin (links van de vleestoog). Warm de oven op tot 180 graden. Doe de inhoud van het pak in een kom, samen met 350 ml karnemelk en een eitje. Meng tot een glad deeg. Doe het deeg in een bakblik, overstrooi met de meegeleverde havermout en plaats ca. 50 minuten in de oven.

Haal het brood eruit en laat afkoelen. Haal het uit het bakblik als het afgekoeld is en snij er een sneetje van af. Toast het even in een toaster tot het krokant is. Besmeer royaal met gezouten boter en proef.  Fáilte go Neamh! (Zoals de Ieren volgens Google Translate zouden zeggen ;)

Oh, en als je het helemaal foodie-gewijs en principes en al en dat pak is veel te duur zelf wil maken: hier is een recept.

Afbeelding: Indische groeneten kadai Indische kadai Inhoud:

De buurt rond mijn werk is helaas een beetje een culinaire woestenij. Het is een stationsbuurt met middelmatige tavernes die niet al teveel moeite moeten doen om zich dagelijks te laten vullen. Pendelaars die wachten op hun trein en nog snel een terrasje in de zon willen doen, verdwaalde treinreizigers die de stad nog niet kennen en mensen die ze gebruiken voor een snelle werkafspraak nabij het station.

Gelukkig zijn er twee lichtpuntjes: een goede frituur (het zou er nog aan mankeren) en, godbetert, een Nepalees/Indisch restaurant dat wel zijn best wil doen en de middelmaat overstijgt. De keuken is er wat traag en je wil niet elke dag Nepalees/Indisch eten, maar de keren dat ik er al geweest ben, was ik telkens aangenaam verrast.

Meestal neem ik er de "mixed vegetable kadai", een van de weinige gerechten op de kaart dat niet pikant is. Op de website staat het aangekondigd als (ik citeer):

het voorbereidingen treffen op traditionele manier in Kadai (heet roest vrij werktuig) met dikke sauzen van paprika, ajuin en tomaten met kadai kruiden, en geserveerd met basmati rijst en nan.

Zoals ik wel vaker voor heb met gerechten die ik ontdek op restaurant begint het daarna wel eens te kriebelen om dat zelf eens thuis uit te proberen. Na wat zoekwerk op internet bleek dat ik de meeste ingrediënten en kruiden in huis had, dus ging ik aan de slag.

Ik heb niet echt een recept gevolgd, gewoon een aantal recepten bekeken en dan mijn eigen ding gedaan. Ik heb nog niet het geluk gehad om India aan te doen, dus mogelijk veeg ik alle traditionele principes die gepaard gaan bij het maken van een kadai aan mijn laars (te beginnen met het feit dat ik thuis geen traditionele kadai heb :). Maar ik moet zeggen: ik was heel tevreden over de versie die het geworden is en die (volgens mijn laatste herinneringen) behoorlijk in de buurt komt van die van de Nepalees:

Ideaal trouwens om in grotere porties te maken en in te vriezen. Je kan het als hoofdgerecht eten in een vegetarische versie, maar het is ook combineerbaar met paneer (Indische kaas), kip, scampi, lamsvlees... Of als bijgerecht bij tandoori-brochettes of zo. Smakelijk!

Mijn versie van een Indische groenten kadai.

 

Pagina's