La Cucina is voor de derde keer op rij genomineerd als site van het jaar door Clickx Magazine.
Breng dus zeker je stem uit voor La Cucina op www.sitevanhetjaar.be! Je vindt La Cucina in de categorie "eten & drinken".
En een beetje hulp om dit bericht massaal door te sturen is ook altijd welkom :)
Nog nooit zo knock-out geweest van een jetlag als bij onze aankomst in Sydney. We waren al redelijk groggy van de lange vlucht en het rare van zo een jetlag is dat je op de meest onvoorziene momenten plots zo moe wordt dat je nog nauwelijks je ogen open kan houden. Wij kwamen dus 's ochtends toe en kregen van ons onthaalgezelschap de raad om gewoon de hele dag actief te blijven en te proberen 's avonds op een normaal uur te gaan slapen. En om het goede voorbeeld te tonen en ons moed in te spreken werden we meteen gekidnapped naar een ontbijtcafé in de buurt waar we elk een dubbele expresso kregen voorgeschoteld. En wat beter dan zo'n dubbele expresso op een lege, slaperige maag te combineren met een sneetje Australisch banana bread? Wel, het smaakte ongelofelijk. Maar bij de laatste hap vielen onze ogen toch wel alweer langzzzz....
Afgelopen lente waren we voor een zalige vijf weken in Australië. Op roadtrip, de hele kust af, van Sydney tot in Cairns. Een goed excuus om zo ver te reizen was dat we daar naar een trouwfeest moesten, en dan is een weekend op en af nicht so ökonomisch, dus vandaar dat we er dan maar meteen een paar daagjes ,) aan toegevoegd hebben. Toeval wil dat het trouwfeest in de Hunter Valley plaats vond, een plek die samen met de Barossa Valley zowat de meest bekende wijnstreek van Australië is - leuk!
Nog leuker was dat het koppel in spé de dag voor de trouw voor de over sea gasten ook een wine tour hadden voorzien. Sindsdien weet ik dat een (spreek 't fonetisch uit) "kep soof" daar kort is voor een cabernet sauvignon en dat helaas pindakaas Australische rode wijn niet zo mijn ding is. Telkens daar een lokale wijnboer zijn beste rode wijn bovenhaalde en vakkundig uitlegde op welke smaken we allemaal moesten letten, deed ik mijn best om de drie regels die we in het begin van de wine tour hadden meegekregen (glas opheffen en even laten ronddraaien - het boeket opsnuiven met de neus - een korte slok en even laten rondgaan in de mond) toe te passen en dan was 't telkens: zucht. Een explosie aan felle fruitsmaken, jong, wild, vol, maar kort. Het gevoel van overdondering, waw, wat een wijn, maar dan is ie plots weer weg en blijft er zo een nasmaak van zoet druivesap. Een tweede slok is ok, maar tegen dan had ik 't gevoel dat mijn smaakpapillen al helemaal murw waren geslaan door sterke smaak. Nee, ik had 't er niet zo op.
Maar... dan was er ook nog de witte wijn en die vond ik wel goed! Probeer naast de obligate Chardonnay zeker eens een Verdelho of een Australische sauv' blanc. Lang niet slecht, lang niet slecht. En dat brengt mij eigenlijk tot wijn met schroefdop, want daar hebben we 't uiteraard ook over gehad bij die Australische wijnboeren. In onze Europese contreien maken we voor wijn met schroefdop al gauw de connotatie met goedkope hoofdpijn-wijn. In Australië zijn ze zich daar maar al te goed van bewust, maar (zo argumenteren zij) ten eerste is kurk al moeilijk verkrijgbaar in Australië en ten tweede lopen ze er het risico dat hun wijn er slecht van wordt, omdat een kurk al sneller problemen kan geven dan een schroefdop. En als ze dan al die moeite doen om hun wijn helemaal tot in Europa te krijgen, dan hebben ze daar liever geen risico op een mogelijke kurksmaak. Vandaar dus dat bijna al die Australische flessen met schroefdop zijn. En geloof me, als je een paar van die goede witte wijnen ginds hebt geproefd, dan gaat ons Europees vooroordeel over schroefdoppen al snel voor de bijl.
Om een lang verhaal kort te maken: ik kijk dus sinds enig tijd in de supermarkt speciaal uit naar wijn mét schroefdop. En vandaag werd dat in de Carrefour deze Chileense Sauvignon Blanc, die, mits goedgekoeld, op deze warmste dag van 't jaar een aangename compagnon is bij 't schrijven van dit stukje!
Eindelijk gevonden! Pakweg vijftien jaar geleden vond je Vedettes nog vlotjes bij de chips-afdeling van Delhaize.Maar toen op een dag: wég. Niks nada Vedettes meer. Gedurende jaren scande ik hopeloos de chips-afdelingen van ettelijke Delhaize-winkels... zonder resultaat. Ik was al tot de conclusie gekomen dat de productie ervan waarschijnlijk stopgezet was, tot ik ze op een dag tegenkwam op café. Nieuwe hoop! Helaas, de dienster van dienst kon niet zeggen waar ze vandaan kwamen en wist begod ook niet van welk merk ze waren. En zo kwam ik ze nog af en toe tegen op café, echter telkens zonder een spoor van afkomst. Tot dat op een dag gebeurde in het gezelschap van mijn broer, die me doodleuk wist te zeggen dat je die kon kopen bij, hou u vast... diepvries-eten-keten O' Cool. O'Cool?! Doooink!
Ik dus naar O'Cool, zo'n gezellige winkel vol diepvriezers, meestal gelegen in een zo nog gezelliger shopping center aan een gezellig drukke autoweg. En jawel: daar stonden ze! Ze zijn er te koop in grote zakken gemaakt door Van Hove Fine Food, echter wel maar in één smaak (tuinkruiden - ik weet niet meer van welk merk die van in Delhaize waren, maar wel dat je ze in verschillende smaken kon kopen). En ze smaken nog net zo heerlijk als ik ze in gedachten had. Blijkbaar ben ik niet de enige die ernaar zoek, want de kassierster begon spontaan te vertellen dat al verschillende klanten deze lekkere zoutjes in grote hoeveelheden waren komen inslaan en "ze vinden dat allemaal zuu lekkere". Vedettes rule! Bij deze een oproep: zet die eens terug in het supermarkt-assortiment a.u.b!
Boarding Pass is a free ticket to the taste of South Eastern Australia — like going on a journey without leaving home. The wines emphasize the heightened perfume of grapes from the sandy soils of the Barossa and McLaren Vale.
Me like.
Eén van mijn voornemens voor 2009 is simpelweg: meer genieten! En zo komt het dat wij afgelopen zaterdag schaamteloos pas tegen halfeen 's middags zijn opgestaan, ons geen fluit aangetrokken hebben van het feit dat de boiler in de badkamer kapot is, met de vrieskou een kattewasje gedaan en straight naar Le Pain Quotidien zijn getrokken om ons te goed te doen aan een ontbijt.
Ontbijt was daar al gedaan, maar de ober was al in een even luie bui en besliste wars van de regeltjes dat we toch nog wel koffie en croissants konden hebben. Hij was ons blijkbaar goed gezind en bracht ook nog eens drie croissants in plaats van de gevraagde twee. Een goed begin! - De vrieskou zou ons niet klein krijgen en we mijmerden dat hier toch wel om één of andere onverklaarbare redenen altijd een beetje vakantiesfeer was. Zo gezellig dat we besloten meteen ook over te stappen op middageten en een Toscaans bord bestelden. Dat is zo een bord met allerlei zomerse hapjes: zongedroogde tomaten, Italiaanse ham & parmezaan, olijventapenade en verse pesto, ricotta en partjes verse meloen... Heerlijk! 't Is er niet goedkoop bij Le Pain Quotidien, maar wel heel degelijk. Wij hadden nogal moeite om te kiezen tussen het Toscaans en het mediterraans bord, dat er eigenlijk ook heel goed uitzag, en bestelden dan maar nog een extra portie hummus bij. Wel, die is zeker een aanrader! Maar bovenal was ik heel content dat ik eindelijk een plek heb ontdekt waar ze mijn favoriete olijven verkopen.. je krijgt namelijk bij de humus van die heel klein donkerpaarse olijfjes die ongelofelijk veel smaak hebben. Daar noemen ze die "olives niçoises", maar ik ben vrij zeker dat ze krak 't zelfde zijn als de Spaanse arbequina olijfjes die ik al zo lang zoek:
En dus zit ik hier nu, met een aperitiefje en een portie van de olijfjes naast mij, dit stukje neer te pennen. En 't is verdorie alweer een genietmoment...
(En als je een beetje de truken van de foor kent dan kan je ook dit meevolgen ,)
Yay! La Cucina is opnieuw genomineerd als Site van het Jaar 2008 door Clickx Magazine. Stem hier! - je vindt La Cucina onder de categorie "eten &, drinken".
Als 't is om onze produits du terroir te promoten, dan ben ik daar altijd voor te vinden! Kies op aardappel.be jouw favoriete aardappelgerecht en wie weet win je wel dat reisje naar een "retro" hotel in Praag. Mijn favoriet staat er helaas niet bij, maar al dat aardappelgedoe doet er mij ineens aan denken om nog eens die lekkere geroosterde aardappeltjes met rozemarijn in de oven te doen. Of een Spaanse tortilla... oh ja, en mijn favoriet is maar zo simpel as can be: een aardappel gewikkeld in wat aluminiumfolie op de barbecue gooien, en dan zo half opengesneden opdienen met wat verse, zelfgemaakte knoflookboter met tuinkruiden. Mmmm... hoe lang duurt die winter ook weer?...
Ik loop achter met dingen die ik op La Cucina wil plaatsen! En ik ben precies into buffetten de laatste tijd. Na dat Mexicaans avontuur was het verleden weekend de beurt aan een fijn mediterraans/midden-oosters buffetje. Niets beter om een drukke werkweek af te sluiten dan met een relaxed etentje onder vrienden die lekker eten en een fijn wijntje weten te appreciëren. En een fijn wijntje was het zeker, deze Chileense Santa Rita (rond de acht euro bij Carrefour) werd goed bevonden door het hele gezelschap: 
En zeker met de bruschette erbij :) 
Op tafel stonden ondermeer deze Marokkaanse worteltjes met verse munt, kaneel en komijn. Doodsimpel en spotgoedkoop om te maken (worteltjes stomen en kruiden met peper, zout, komijn, kaneel, olijfolie en verse munt), maar verrry tasty: 
En dan iets dat ik op goed geluk heb klaargemaakt, losjes geïnspireerd op de Siciliaanse keuken: al dente gestoofde spinazie met pijnboompitjes, wat peper en zout, olijfolie, rozijntjes en wat knoflook. Alleen had ik geen rozijntjes en heb ik die vervangen door stukjes gedroogde vijg: 
En dan had ik ook nog humus gemaakt, en een quiche, en kikkererwten in een pikante tomatensalsa en ingelegde olijven en iets heerlijks dat eveneens doodsimpel is: kip gemarineerd in tahine en za'atar. Gewoonweg een kipfilet versnijden tot een dun plakje van ongever 10 op 3 cm en een halve cm dik. Dat minstens een uur laten marineren in een soeplepel tahine en een halve soeplepel za'atar, wat peper, zout een scheutje olijfolie en dan hop in de grillpan. Mmmm. Tedju, en voor volgend weekend heb ik mij iets Japans op mijn dak gehaald!