Eén van mijn voornemens voor 2009 is simpelweg: meer genieten! En zo komt het dat wij afgelopen zaterdag schaamteloos pas tegen halfeen 's middags zijn opgestaan, ons geen fluit aangetrokken hebben van het feit dat de boiler in de badkamer kapot is, met de vrieskou een kattewasje gedaan en straight naar Le Pain Quotidien zijn getrokken om ons te goed te doen aan een ontbijt.

Ontbijt was daar al gedaan, maar de ober was al in een even luie bui en besliste wars van de regeltjes dat we toch nog wel koffie en croissants konden hebben. Hij was ons blijkbaar goed gezind en bracht ook nog eens drie croissants in plaats van de gevraagde twee. Een goed begin! - De vrieskou zou ons niet klein krijgen en we mijmerden dat hier toch wel om één of andere onverklaarbare redenen altijd een beetje vakantiesfeer was. Zo gezellig dat we besloten meteen ook over te stappen op middageten en een Toscaans bord bestelden. Dat is zo een bord met allerlei zomerse hapjes: zongedroogde tomaten, Italiaanse ham & parmezaan, olijventapenade en verse pesto, ricotta en partjes verse meloen... Heerlijk! 't Is er niet goedkoop bij Le Pain Quotidien, maar wel heel degelijk. Wij hadden nogal moeite om te kiezen tussen het Toscaans en het mediterraans bord, dat er eigenlijk ook heel goed uitzag, en bestelden dan maar nog een extra portie hummus bij. Wel, die is zeker een aanrader! Maar bovenal was ik heel content dat ik eindelijk een plek heb ontdekt waar ze mijn favoriete olijven verkopen.. je krijgt namelijk bij de humus van die heel klein donkerpaarse olijfjes die ongelofelijk veel smaak hebben. Daar noemen ze die "olives niçoises", maar ik ben vrij zeker dat ze krak 't zelfde zijn als de Spaanse arbequina olijfjes die ik al zo lang zoek:

En dus zit ik hier nu, met een aperitiefje en een portie van de olijfjes naast mij, dit stukje neer te pennen. En 't is verdorie alweer een genietmoment...