Het gebeurt wel vaker dat ik door leveranciers gecontacteerd wordt om culinaire producten uit te proberen en er vervolgens "geheel vrijblijvend" iets over te schrijven. Tot nu toe heb ik de boot altijd afgehouden omdat ik van deze website geen veredeld publiciteitskanaal wil maken. Als ik over een commercieel product schrijf dan is dat welgemeend, niet omdat ik het gratis heb gekregen of erdoor gesponsord wordt. Toen ik onlangs gecontacteerd werd door Fox in a Box om één van hun producten uittesten, was mijn nieuwsgierigheid echter te groot om me te weerhouden.
Hoe werkt het? Heel simpel: op de website van Fox in a box kan je kiezen uit een reeks recepten met een feestelijk tintje die je cadeau kan doen aan vrienden, kennissen, familie,... noem maar op. 48 uur later krijgt de ontvanger een doos aan huis geleverd:
Daar zit alles in: het recept en alle kraakverse (!) ingrediënten nodig om het te bereiden. De mensen van Fox in a box waren vooruitziend genoeg om ons alvast een Valentijnsbox ('t is binnenkort! 't is binnenkort! :) bij wijze van test te laten uitproberen. Het menu begint met een "artisanale liefdespaté met kruidige toastjes", vervolgens een duo van gerookte zalm en tonijntartaar met eetbare viooltjes, als hoofdgerecht een kalfspiccata met limoensaus en Zuid-Afrikaanse courgettes en als afsluiter een carpaccio van pompelmoes met honingvanille coulis. Alleen al de doos uitpakken geeft een "waw!"-gevoel:
Leuk leuk! De rode hartjes, twee champagneglazen en de meegeleverde flesjes cava: wij waren meteen in Valentijnsstemming. Tip: met twee theelichtjes erbij zou de sfeer compleet zijn. En leg vooral de nieuwe Cat Power vollen bak op!
Bon, aan de slag dus met het recept! Dat is afgedrukt op een aantal blaadjes die netjes opgerold in een houdertje zitten. Chic, maar ik ben eventjes in de war: ik zie het recept van de kalfspiccata en het nagerecht, maar hoe zit het juist met het voorgerecht? Dat wordt nergens vermeld? Op de website wordt het me meteen duidelijk hoe het voorgerecht in elkaar zit, maar toch: voor de ontvangers van deze box mag een korte uitleg nog worden toegevoegd (een kleine kinderziekte misschien?). Tip twee: een kort, misschien zelfs gepersonaliseerd welkomstwoordje (laat de schenker, zoals bij e-cards, misschien een korte persoonlijke boodschap toevoegen) met het volledige menu zou niet misstaan. Leuk, maar evenwel een bijkomstigheid, zou zijn moesten de recepten op een wat verhard kaartje staan dat je kan bewaren. Enfin, genoeg gezeurd! We klinken met een glaasje frisse cava en beleggen alvast een paar toastjes met de lekkere paté.
We verwarmen ondertussen de oven voor en beraadslagen over een praktisch probleempje: er zitten lekkere versgesneden frietjes bij het hoofdgerecht, maar we hebben geen frietketel... Verdikke. Ik besluit om de frietjes gewoon mee in de oven te doen, samen met de courgettes van het hoofdgerecht. We beginnen aan het voorgerecht: het duo van gerookte zalm en tonijntartaar met eetbare viooltjes. Lekker, maar de tonijntartaar mag wat pittiger: een beetje meer peper, zout en ik zou er ook nog wat peterselie en kappertjes bijdoen.
Daarna bereiden we het vlees voor: droogdeppen, kruiden met peper en zout en wentelen in bloem. Even aanbraden in een goed hete pan en klaar is kees. Ik hou het warm en maak vervolgens de saus. Die is verassend eenvoudig: het braadvocht losweken met kalfsbouillon, wat extra boter, citroensap (klein detail: het recept op de site meldt limoen), kappertjes. Eventjes laten inkoken. En that's it! De kalfspiccata is klaar:
We zijn aangenaam verrast: het vlees is erg mals en en de verse munt die je er op het laatst over sprenkelt geeft een licht verfrissende toets aan de lekkere saus. Vermits het om vrij dunne kalfslapjes gaat zou ik toch de tip meegeven dit vlees niet langer dan 1 minuut per zijde te laten bakken in een zeer hete pan. Daarna laat je het gewoon in een warme oven even verder intern sudderen. Nog een tip: wij zouden een aantal presenteersuggesties toevoegen aan de recepten.
Is het intussen omdat we een fles wijn hebben gekraakt dat we steeds positiever worden over dit concept? We maken de vergelijking en discussiëren: de doos kost 69 euro. Voor die prijs kan je (wij althans) ook lekker gaan eten op restaurant, maar dit is uiteindelijk toch wel een leuk concept: ongedwongen, verrassend en op je eigen ritme koken.
Het nagerecht, de carpaccio van pompelmoes met honingvanille coulis, is er eentje dat ik ga bijhouden. De schijfjes bittere pompelmoes contrasteren aangenaam met de met vanille gearomatiseerde honing en de presentatie met de bloempjes is zeer elegant:
Onze eindconclusie: dit is een leuk en origineel cadeau voor Valentijn! Fox in a box heeft trouwens ook nog een heel gamma andere recepten in verschillende prijscategorieën. Ik zit al te denken aan een box met La Cucina-recepten. Meneer Fox-in-a-box, goesting in een samenwerking?
Hier zoek ik al lang naar! Kwestie van energiebesparend te koken. En volgens mij bespaart het ook een hoop afwas. Helaas is deze "eco-cook" slechts een prototype en dus niet verkrijgbaar in de winkel. Het is ontworpen door de Franse Ke Chenyi Camille voor een designwedstrijd met het thema "Dining in 2015":
In 2015, environment problems from energy will become more and more serious. I believe that everyone’s life will be concerned. Thus kitchenware will be modernise to reduce energy consumption. My eco-cook is an object that helps to save water, energy and time. Everyday, everyone, has to cook pasta, rice or various vegetable. Therefore different pots are needed. In a unique pot, the eco-cook enables to divide 2 or 3 space and to boil different food at the same time. Thereby, water and gas or electricity is saved. Moreover when food is taken out the eco-cook, it will automatically drain out, allowing to win precious time. In 2015 I also believe that most people will always be in a hurry. The eco-cook design permits to help 2015 people that pay close attention to energy and time.
Deze donderdag (18 januari) is het "Internationale Dag van de Italiaanse Keuken". Althans, zo wordt het uitgeroepen door de "Virtual Group of Italian Chefs". De vereniging streeft ernaar om allerlei nep-Italiaans eten de wereld uit te bannen (check de no no list!). Op donderdag gaan meer dan 130 Italiaanse chefs Spaghetti alla Carbonara bereiden volgens het authentiek recept: zonder room!
This simple dish, a pillar of Italian gastronomy, is in fact the symbol of counterfeit Italian cuisine in the world at large. The International Day of Italian Cuisines, under the aegis of itchefs-gvci, is born of a desire to redress this imbalance.
Ha! Blij dat er tenminste iemand aan mijn zijde staat in de strijd tegen Carbonara met room! En nogmaals voor alle goeie Vlaemsche tavernes, tearooms, snackbars, kantines allerlande (meestal gekenmerkt door een dozijn scampi, steak en omelet-bereidingen op de kaart): zonder room!
Benieuwd of dit echt werkt:
For anyone who’s stood at the sink using a toothpick to clean a garlic press, Ineke Hans’ Garlic Crusher (2006) offers a smart alternative. In addition to being a snap to clean, this "Crusher is made with a special stainless steel that removes the scent of garlic from your hands. Better still, the act of crushing garlic (versus chopping or pressing) brings out a more intense garlic flavor. To use, simply roll the Crusher over the garlic clove. All cooking should be this easy. The Garlic Crusher was recently honored with the prestigious Red Dot design award.
Ik heb een tijdje een knoflookpers gebruikt, maar vond het inderdaad altijd een vervelend werkje om dat ding af te wassen. Bovendien lukte het mij nooit om een knoflookteentje echt goed uit te persen. Meestal bleef het knoflookteentje half dichtgeknepen in het reservoir en voorzag de knoflookpers te weinig druk om het volledig door te duwen. De fijngeperste knoflook die er toch doorkwam moest ik dan weer altijd nog eens met een mesje lospeuteren. Na veel ergernis ben ik een tijdje overgeschakeld op een kleine keukenmixer om ze fijn te snipperen , maar ook dat was omslachtig en leverde (te)veel afwas op. Voorlopig hak ik ze maar fijn met een keukenmes, maar ik ga dat platwalsen eens uitproberen. Iemand andere technieken om knoflookteentjes te verwerken?
Heb ik dat goed gezien? Onze publieke omroep zendt eindelijk nog eens culinair programma uit! Stem af op maandagavond, 21u10, want dan is het "In Search of Perfection" met Heston Blumenthal! Blumenthal is eigenaar van restaurant The Fat Duck en één van die koks van de laatste generatie (zie ook o.a. Ferran Adria) die zweert bij emulsies en espuma's en allerlei vreemde toestellen in de keuken heeft staan. Check bijvoorbeeld eens zijn Egg & Bacon Ice Cream uit:
Bon, ik heb de episodes van "In Search of Perfection" al gezien via, euh, een lichte omweg op the internets en 't is de moeite. Blumenthal is mij vooral bijgebleven als die gesjeesde vent die een graafmachine inhuurt, zijn tuin opengooit en er een tandoori-oven in uitgraaft, "omdat hij alleen zo de perfecte Chicken tikka masala kan bereiden". Voorts is iedereen het er over eens dat zijn bril niet om aan te zien is, maar los van dat alles kijk ik graag nog eens opnieuw naar zijn streven tot de culinaire perfectie. Afspraak op maandag, Canvas, 21u10! Hierbij alvast een paar voorproefjes van zijn zoektocht naar de perfecte pizza:
Trouwens, moeten we niet eens met een petitie beginnen voor een nieuw kookprogramma van eigen bodem op de publieke omroep!?
Ik heb een overdosis aan kaas gehad de laatste dagen! Het begon met kerst toen we Franse familie en vrienden uit Haute Savoie op bezoek hadden met enkel "kistjes" kaas voor bij het dessert:
Vervolgens gingen wij richting Frankrijk om nieuwjaar in Haute Savoie te vieren. Met eerst een korte tussenstop in Parijs, waar we het geluk hadden om te kunnen logeren in een studio van vrienden. Parijs blijft toch nog altijd een bijzonder dure stad voor culinaire aangelegenheden en vermits we een klein keukentje ter beschikking hadden, hebben we er vooral veel zelf gekookt. Een kort culinair verslagje dus!
Als er één iets is dat ik ongelofelijk mis hier in België dan is het wel degelijk Frans stokbrood. Luchtig vanbinnen, een knapperige korst van buiten en bovenal een heerlijke smaak... ik kan er elke dag wel een paar in mijn eentje opknabbelen. Mijn reisgenoten moeten er af en toe wel gek van geworden zijn, maar ik zou mijn dagen in Frankrijk kunnen doorbrengen al trekkend van de ene naar de andere bakkerij en baguettes proeven. Ik heb er één ongelofelijk lekkere gegeten bij Boulangerie Saint-Louis op het kleine Ile St. Louis middenin de Seine (achter de Notre-Dame). Daar hebben ze een extra krokante variëteit die toepasselijk "La Craquante" heet. Gewoon al bij het bekijken van de foto die ik ervan gemaakt hebt, krijg ik er alweer goesting in:
In dat straatje zijn er trouwens verschillende restaurantjes en delicatessenwinkels die je het water in de mond doen lopen!
Wat verderop bevindt zich La Charlotte de l'Isle, een piepklein maar heel gezellig theehuisje met lekkere taarten en verschillende chocolaatjes.
Een van de wijken waar ik graag kom is het Quartier Latin en in het bijzonder Le Jardin du Luxembourg. Deze groene oase met middenin een grote vijver is een ideale plek om even uit te rusten, want in Parijs stap je al snel enkele kilometers af. Er staan gratis stoeltjes rond de vijver en meestal is er wel ergens een plek met zon. Goed voor een kleine siësta, een picnic of om de telegeleide bootjes in de vijver gade te slaan. We vonden in de Boulevard Saint-Germain (die langs de Jardin du Luxembourg loopt) een lekkere Griekse traiteurszaak terug. Bij "Le Pirée" (47, Bd. Saint Germain, open van 9-21u) vind je typische specialiteiten zoals Tarama, tzatziki, Ouzo, maar ook tal van gemarineerde bereidingen. We kochten er een spanakopita (een pastei van filodeeg met spinazie en feta), kefte (Griekse gehaktballetjes) en een portie gemarineerde calamares.
Op café bestel je in Parijs beter wijn dan bier of frisdranken, want die zijn (althans naar mijn maatstaven) exorbitant duur (een cola kost gemiddeld 4 euro, een pint 4,5-5 euro, terwijl je wijn aan 2-3 euro per glas vindt). Wil je een snelle koffie, dan drink je die beter aan de toog. Zittend aan een tafeltje betaal je al gauw het dubbel. Vraag je "un café" dan krijg je standaard een expresso. Wil je een grote koffie bestel dan niet, zoals wij deden, "un grand café", want dan krijg je een dubbele expresso, die uiteraard ook dubbel zoveel kost. Neem beter "un café allongé", dat is een expresso met een scheut warm water erbij (aan dezelfde prijs).
Tot zo ver Parijs! Na vier dagen cultuur trokken we verder richting Haute Savoie. Daar werden we opgewacht met kaas en één van de lekkerste stokbroden die ik ooit at: "la Chablinette". Dit stokbrood wordt artisanaal gemaakt door een handvol bakkers die enkel met producten uit de streek (tarwe uit Chablais) werken. Deze kwam van Boulangerie Durand (in Sciez):
En van dan af was het kaas! Kaas bij het ontbijt, kaas in de hoofdschotel (tartiflette, raclette, fondue ...) en kaas als nagerecht! Reblochon, Comté, Abondance, Tomme de Savoie... heerlijke kazen, daar niet van, maar op de duur moesten wij toch onze maagjes wat rust gunnen.
Een ontdekking voor mij was Abondance, een kaas gemaakt met melk van koeien uit de Valléé d'Abondance.
Al dat lekkers moest natuurlijk ook weggespoeld worden! Williamine, een eau de vie gemaakt van peren, was daar uiterst geschikt voor. Ik heb ook een lekkere wijn, zij het uit een heel andere buurt (rond Toulouse) leren kennen: Fronton. Deze wijn wordt gemaakt van "la négrette" een druiveras met een bijzonder donkere kleur, oorspronkelijk afkomstig uit Cyprus.
We hebben we ook wel wat gewandeld en een dagje gelanglaufed in de prachtige omgeving van Haute Savoie. maar een blik op de weegschaal bij onze terugkomst heeft ons meteen aangezet om de eerstkomende dagen een kuur "licht voedsel" te volgen!
Vanavond vieren we kerst met vijftien man! Op het menu: 1 kalkoen en 2 Bresse kippen. En een hoop voorafjes en achterafjes. Probleem is echter dat we op de locatie waar we feesten maar één oven hebben. Dus zijn we verplicht om het meest al op voorhand te maken zodat we achteraf gewoon kunnen opwarmen. Niet ideaal, maar zo staan we ook niet de hele avond in de keuken. Bon! Ik ga beginnen aan de appels met veenbesjes. Overmorgen gaan we richting Parijs en vervolgens naar de Haute Savoie, verwacht dus al maar een culinair verslag uit Frankrijk!
Een prettige kerst en een fantastisch nieuwjaar! U was een fijn publiek in 2007.
Eten in Epicerie de la Senne in hartje Brussel is een feest voor zowel het oog als de smaakpapillen. Voor het oog omdat je omringd wordt door twee grote boekenkasten boordevol fijne delicatessen. Voor de smaakpapillen omdat ze er twee zeer lekkere pannini hebben die ik er graag eet. Beeld u in: een flinterdunne kipfilet, licht krokant gepaneerd, in een broodje belegd met een zuiderse tomatensalsa, wat raketsla en mozarella. Het geheel onder de grill en vervolgens opgediend met een kommetje sla met gemarineerde groentjes. Of die met gepaneerde vis, ijsbergsla en gesmolten cheddar...mmm. Voor u afkomt met klachten: ze zijn niet goedkoop (4,5 euro) en klein, maar wacht tot u ze geproefd hebt! Er staan trouwens nog een heleboel slaatjes, een goed gemengde antipasto schotel (een bord met allerlei gemarineerde groenten en fijne Italiaanse charcuterie), quiches e.d. op de kaart. En in de zomer zetten ze ook een leuk terrasje buiten dat 's middags altijd zon krijgt. Epicerie de la Senne, Rue du Bon Secours 4, 1000 Brussel (open van di tot zat, 10-18u). Ideaal om uit te rusten na een overdosis kerst-shoppen.
(Update in 2015: helaas bestaat Epicerie de la Senne niet meer...)
Pas terug uit Madrid! Ik had er al ooit eens een tweetal dagen vertoefd en toen kon de stad mij niet echt bekoren. Nu waren we er voor een week en moet ik mijn mening herzien: de stad heeft zeker zijn charmes, de mensen vind ik er vriendelijker dan in Barcelona (maar misschien is dat omdat ik intussen ook een paar woorden Spaans heb geleerd) en er is serieus wat te zien (heb zowat drievierde van mijn cursus kunstgeschiedenis nu eindelijk eens in het echt gezien in het Prado!).En dan heb ik het nog niet gehad over de keuken! Alleen al door de vitrines krijg je hier honger: 
Net zoals in Barcelona ga je in Madrid zeker niet van de honger sterven. De eerste avond, nog een beetje suf van het vroege opstaan, vliegtuig in en uit en het wegwijs geraken in de metro, beperkten we ons tot een wandeling in de wijk La Latina.Onder andere in de calle Cava Baja en Alta vind je er tal van leuke cafeetjes waar lekkere tapas worden geserveerd: 
Een aanrader voor iedereen op reis in Spanje: begin toch minstens één keer je dag met een desayuno (ontbijt) staand aan de toog van een lokale bar, tussen druk kletsende Spanjaarden, met een koffie en een barita con tomate (geroosterd brood met olijfolie en tomaten) 
We vonden een leuk adresje terug vlakbij onze hostal. "Kopas &, Kañas" (Calle de Las Fuentes 11, nabij metro Opera) is een piepklein (ik denk dat er met moeite zes mensen in recht kunnen staan), maar gezellig cafeetje, gerund door een dame uit Buenos Aires. Ze maakt heerlijke Argentijnse empanadas (1,50 euro) en biedt cañas (glas bier) met een tapa aan voor 1 euro! Als je in Madrid bent, loop dan zeker eens binnen in het Museo del Jamon (er zijn er meerdere van doorheen de stad), een café/restaurant/beenhouwerij vol met Spaanse hammen. Je kan er tapas, broodjes of goedkope platos combinados eten. Niet de meest verfijnde keuken, maar wel goedkoop (7,80 euro voor een dagschotel met voor-, hoofd- en nagerecht). 
Overal doorheen de stad vind je trouwens restaurantjes die goedkope platos combinados (meestal een stuk vlees, twee spiegeleieren, wat sla en frietjes) of een iets duurder (rond de 9-12 euro) dagmenu aanbieden (met voorgerecht en soms ook drank inbegrepen). 
Wij hadden in ieder geval meestal genoeg aan zo één maaltijd per dag, te meer daar er nogal vrij kwistig met olijfolie wordt omgegaan! Voor le petit creux 's avonds vonden we wederom een goed adresje niet ver van onze hostal: Cerveceria 100 Montaditos. Hier vind je maar liefst 100 verschillende soorten kleine sandwiches, allemaal aan 1,20 euro per stuk. Je vinkt op een afscheurblaadje aan welke sandwiches je allemaal wil (mijn favorieten waren die met jamón Ibérico con aceite de oliva, pollo asado con parrillada de verduras en bacon con queso manchego, en vergeet niet een Ración de aceitunas bij te bestellen, ze zijn lekker!) en twee tellen later mag je een schotel met je broodjes en een portie chips afhalen aan de toog. Heb je nog honger daarna, dan vul je gewoon opnieuw een blaadje in! 
Wie zin heeft in iets zoet, zal in Madrid zéker zijn gading vinden. Ik weet niet of het te maken heeft met eindejaar, maar de etalages van de Madrileense bakkerijen lagen vol snoepgoed. Turrón, nougat, marsepein, gekonfijt fruit.. je vindt het overal. 
Wie na een portie van al dat lekkers goesting heeft in nog een caloriebom moet zeker eens langs Chocolateria San Ginés (Plaza de San Ginés 5) passeren. Hét adres in Madrid voor churros met een kop hete chocolademelk: 
Een leuk plein om 's avonds een glas te drinken is de Plaza Santa Ana. Vlakbij vind je ondermeer Café Central, waar regelmatig jazzconcerten worden georganiseerd. 
En mocht je daarna weer honger krijgen, een ración de tortilla met een frisse pint doet wonderen! 
Bon, nu ga ik een paar daagjes wat minder proberen te eten... kwestie van goed voorbereid te zijn voor eindejaar!