Er zijn margarita's en margarita's, zo hebben we ontdekt op onze laatste trip in de States. Er zijn deze die ze in "buckets" van 5 liter verkopen bij Wal-Mart. Of deze waar ze je mee om de oren slaan in Las Vegas, met meer ijs en suikersiroop dan iets anders.

En er zijn de perfecte margarita's. Deze waar je enkel 100% agave tequila voor gebruikt en geen gemengde variant (go for Milagro), eerder Cointreau dan Triple Sec omdat het net iets droger is, vers limoensap, uiteraard, en last but not least enkel de buitenkant van het glas en niet de hele rand in het zout zet. Maar voor mij zijn de beste Margarita's deze waar een verhaal aan vasthangt. Deze die je op het totaal verkeerde moment van de dag drinkt. Die margarita van die keer 's ochtends bij een Mexican brunch om de huevos revueltos met veel te veel jalapeno's weg te spoelen. Of die twee voor de prijs van één 's namiddags om 15u op café omdat de happy hour zo belachelijk vroeg gepland was. Zelf betwijfel ik of we ooit nog zo'n goede margarita zullen drinken als die keer in San Francisco. Ik had (god weet waar) ergens gelezen dat Clement Street één van de upcoming straten van San Fancisco was, met gezellige restaurantjes, winkeltjes en een "je ne sais quoi" die beslist de moeite was om er een kijkje te nemen. En omdat het "min of meer" in de buurt van het Golden Gate Park was besloten we dan maar een kijkje te gaan nemen. Dat "min of meer" bleek in de praktijk een half uur stappen vooraleer we goed en wel aan Clement Street toekwamen. Moe, maar met een gezonde toeristen-moed begonnen we an de kruising tussen 26th avenue en Clement Street, maar zagen eigenlijk omzeggens niets van die beloofde "je ne sais quoi", zodat we besloten om wat door te stappen tot de volgende blok. En de volgende. En de volgende. Nope. Ja, op een bepaald moment fonkelde er een lichtje toen we langs het gebouw van het Internet Archive passeerden (aha, dat is hier!), maar voor de rest zou ik zeggen: skip Clement Street maar bij je volgend bezoek aan San Francisco. Moe, dat waren we eigenlijk. En die Clement Street bleef maar doorlopen. En we vonden het maar niet. En we hadden dorst. Tot we aan Tia Margerita aankwamen.

Het leek een groezelige keet langs de buitenkant. Maar het was zover het enige dat open was op Clement Street en eens binnen was het er aangenaam druk. We installeerden ons aan de bar en vroegen ons af wat we zouden drinken. Links van ons zat een koppeltje met een klein kindje en twee margarita's voor hun neus. Rechts van ons zat er een man met een Stetson en een margarita. De keuze was snel gemaakt. Niet dat er veel te kiezen was, want de barman knikte ons welkom met een welgemeende "Margarita?...", al even snel gevolgd door "frozen? Or on the rocks?". We besloten eentje frozen en eentje on the rocks te nemen, waarop de barman ons met een vette knipoog "next time, always take on the rocks, much stronger" toevertrouwde. Er volgde een ritueel van zorgvuldig twee servetjes te leggen voor onze glazen, nacho's in een kommetje te doen en twee home made "This one is spicy. This on is more spicy"-knipoog dipsausjes voor te schotelen. En toen kwamen, als kers op de taart, de margarita's. Of de zevende hemel. Dit was simpelweg de beste margarita ever. De perfecte combinatie van zout en zoet, de perfecte blusser voor de overheerlijke pikante salsas bij de nachos.

We hadden onze "je ne sais quoi" van Clement Street gevonden! En ik weet niet of het aan de margarita's lag, of aan hoeveel we ervan hadden gedronken, maar daarna raakten we spontaan aan de praat op de bus met een Amerikaans koppel dat Belgium fantastisch vond, en vonden wij het een fantastisch idee dat je in San Francisco zomaar je fiets achterop de bus kan aanhaken. En dat we hier in San Francisco waren en ook al waren we niet binnengeraakt bij Chez Panisse, we hadden wel nog de Castro-wijk en Japan town en Farina en Nopa in het vooruitschiet. Sedertdien hangt de foto van de twee margarita's in een collage samen met andere reisfoto's op een muur in ons toilet. En zo gebeurt het dat we soms om 6u 's ochtends of om 4u 's nachts bij een bezoek aan het kleinste kamertje nog genieten van onze perfecte Margarita.

En mijn recept? Het is lang niet het perfecte, maar zo drink ik ze graag.