Een van onze vaste afspraken in Brussel is de zondagmarkt aan het Zuidstation. Vooral het Italiaans kraampje onder de brug werkt er op ons als een onweerstaanbare magneet.

We slaan er steevast onze voorraad Italiaanse lekkernijen in voor de hele week: spianata Calabrese (pikante salami), pancetta (heeft iets van zacht smakend spek - heerlijk in de pasta), porchetta (gekruide ham), prosciutto San Daniele (heerlijke gerookte ham) en (als kroon op het werk) een halve kilo Pecorino Romano. Jawel: een massieve blok van een halve kilo. Maar Pecorino, in feite een goedkoper alternatief dan Parmegiano, is dan ook een overheerlijke kaas.

Terwijl deze voorraad zou moeten volstaan tot de volgende zondag, stellen we helaas steeds vaker vast dat we al na drie dagen uitgeput zijn (op de pecorino na, die houdt het meestal iets langer vol).

Naast de Italiaan is de Zuidmarkt ook mijn vaste plek om gehakt voor Köfte (kleine Turkse gehakballetjes) in te slaan, ingelegde olijven en pikante gele pepers te kopen en op zoek te gaan naar speciale aanbiedingen.

Laat dat laatste nu net de specialiteit zijn van de broer van mijn vriendin en zijn vrouw. Want terwijl wij trouw blijven bij onze Zuidmarkt, zweren zij bij de markt van Anderlecht: nog groter, nog drukker, maar vooral: nog goedkoper.

Wanneer we immers rond een uur of één 's middags (wat goed uitkomt met onze zondagse slaapgewoonten) samen toekomen op de markt van Anderlecht, is het hét moment om je slag te slaan.
De marktkramers beginnen er genoeg van te krijgen en overal klinken de kreten: 'un Euro!' Un Euro, n'attendez pas!' Un Euro pour toute la caisse!'

En zo kwam het dat we afgelopen zondag met dertien gele paprika's zaten, tien mango's en vier doosjes champignons. Allemaal voor un Euro.