Ik ken verschillende mensen die echt verslingerd zijn aan één type pasta. Op restaurant kiezen ze bij voorkeur quasi enkel de gerechten met dat type pasta. Ik zelf was tot voor kort een onvoorwaardelijke fan van penne, tot ik bij vrienden casarecce proefde.

Ik weet niet wat die pasta doet, maar het lijkt alsof ze elke saus hemels van smaak maakt. Casarecce zijn precies een soort "wilde" penne, even kort en met een soort van halve krul (zie foto). De opening in het midden houdt de saus vast en dat zorgt ervoor dat casarecce bijzonder geschikt zijn voor zwaardere pastasauzen. Ik vind ze lekkerder dan penne.

Ik heb ook een nieuw soort tomatenpulp gevonden in de supermarkt. Het zijn "halve" blikjes: ideaal en net genoeg saus voor een snelle één persoons-portie. "Pomodori in finissimi pezzi... mai vista una polpa cosi!" staat er op het blikje. Vrij vertaald: tomaten in zeer kleine stukjes... zo'n een pulp heb je nog nooit gezien! Net doordat ze in kleine stukjes zijn, is je saus veel sneller klaar, maar is het toch geen gladde boel zoals die tomatensap-achtige passata.

Een fijngesneden ajuintje, een teentje knoflook en één van mijn thaïse pepertjes glazig stoven in wat olijfolie, de pulp eraan toevoegen, kruiden met peper en zout en wat laten inkoken. Nog wat kappertjes erbij gooien. Of wat olijven, een ansjovisje... Ondertussen de casarecce gaar koken en afgieten. Saus bij pasta, nog even op het vuur en opdienen met vers geraspte pecorino. That's all it takes to get 5 minutes in heaven!