In de BBC-documentaire "Michelin Stars: the Madness of Perfection" gaat de Britse culinaire recensent William Sitwell op zoek naar wat het betekent voor chefs om één of meerdere Michelinsterren te halen.

Hoe ver willen ze gaan in hun passie om die sterren te halen? Of is het een obsessie die chefs tot waanzin drijft? En hoe heeft een boekje dat oorspronkelijk een marketingtool was om meer banden te verkopen zoveel status gekregen? Met een dosis onderkoelde humor legt hij zowel chefs, critici als de mensen van Michelin zelf op de rooster.

De scènes waarin Sitwell meedraait in een tweesterrenkeuken zijn om van te smullen en geven een unieke inkijk in hoever chefs willen gaan om de perfectie te bereiken. Maar het meest beklijvende moment vind ik het interview met de weduwe van Bernard Loiseau.

Loiseau was een Franse driesterrenchef die zich in 2003 van het leven beroofde omdat hij de druk niet langer aan kon. Gault-Millau had hem een minder aantal punten gegeven dan voordien en Loiseau had schrik dat ook Michelin hem een ster zou afnemen. Sitwell vraagt op een bepaald moment of ze op de avond van zijn zelfmoord het restaurant hebben geopend. Zonder verpinken is haar antwoord: "yes of course".