... geraak ik door mijn voorraad hete Thaïse pepertjes! Ik had er nodig voor een Thaïs gerecht, maar moest er noodgedwongen in de supermarkt een heel bakje van nemen. Dit schiet er nog van over:

Om ze op te krijgen gooi ik ze tegenwoordig in bijna alle gerechten die ik maak. 't Is te zeggen: één per één wel te verstaan, want zo eentje is nog altijd genoeg om een hele pot in vuur en vlam te zetten. De groene, zo heb ik ondertussen proefondervindelijk kunnen merken, zijn de meest pikante. En over het algemeen ook hoe kleiner ze zijn, hoe heter.

Wat de pepertjes zo heet maakt is de stof "capsaïcine". Dat is volgens de Nederlandstalige Wikipedia een "alkaloïde dat de receptoren op de tong stimuleert die gevoelig zijn voor hitte/pijn, wat een branderig gevoel geeft." Water drinken helpt hiertegen niet, omdat capsaïcine slecht oplosbaar is in water. Alcohol of vet helpt wel. Meestal vind ik ook rijst of brood een goede blusser.

Leuk om weten is dat er een zogenaamde Scoville-schaal bestaat die de heetheid van pepers meet, op basis van de aanwezige concentratie capsaïcine. Jammer genoeg vind ik er mijn Thaïse pepertjes niet in terug, maar volgens deze tabel staan ze op de derde hoogste plaats en zouden ze een waarde van tussen de 50.000 en de 100.000 Scoville hebben. Niet slecht, maar ben toch benieuwd om eens zo'n Red Savina habanero peper van 580.000 Scoville (!) te proberen. Dat is volgens het Guiness Book of World Records de heetste peper ter wereld. Hopelijk verkopen ze die in kleinere pakjes!