Ik ga investeren in een nieuw digitaal fototoestel. Ik heb goesting om deftige foto's te trekken voor La Cucina. Foto's die je onmiddellijk goesting geven om te eten. Foto's die het water in de mond doen lopen.
Maar dan komt het moment om keuzes te maken. Ik zoek iets rond de 700 euro, body + objectief en niet té zwaar en té groot. Canon? Nikon? Pentax? Canon lijkt mijn voorkeur te dragen, al wordt dat geheel en al bepaald door het feit dat ik al een Canon heb. Een oude reflexcamera (de populaire AE-1) waar ik zeer tevreden van ben. Ondertussen ben ik wat op zoek gegaan en spreekt de Canon 400D mij wel aan. Iemand ervaring met dit toestel? Of andere suggesties?
Update: ondertussen lijkt de Canon Powershot G9 mij ook wel iets. Veel compacter, maar toch met uitgebreide mogelijkheden (ook RAW).
Eens bekijken...
Update 2: en ik dus al twee dagen super positieve reviews aan het lezen over de Canon 40D: blijkt dat ik mij vergist heb, het moet de Canon 400d zijn waar ik meer over moet lezen (een nulletje minder betekent zowat een dubbel zo dure camera... teehee)
Update 3: of dan toch een Canon 40D? Of een Nikon d80?
Na mijn zeer geslaagde stoverij ben ik aan het experimenteren geslaan met bier. Dit recept is eigenlijk vooral gekend als "konijn met geuze", maar ik heb het met kip gemaakt. Ideaal voor een koude avond, na een winterwandeling! Noot: excuus voor de gepixeleerde foto - mijn fototoestel is not te sharpest tool in the shed en al zeker niet bij deze "hoe ? t'Is nog maar halfzes en 't is al donker!?"-avonden...
Heerlijk zijn ze. Deze pudding-achtige torentjes kreeg ik van iemand die onlangs op doorreis was door Frankrijk. Ze smaken een beetje zoals de broodpudding uit mijn jeugd: vanille, eieren, melk en vooral een flinke scheut rum. Alleen hebben deze nog eens een licht gekarameliseerd korstje. Vandaar dat de gebruiksaanwijzigingen op de doos melden dat je ze vijf minuten in een oven aan tweehonderd graden moet voorverwarmen en vervolgens laten afkoelen: zo wordt het laagje karamel weer krokant.
Volgens Wikipedia zouden deze "Canelés" uitgevonden zijn in de 18de eeuw, door zusters van het Annonciaden convent in Bordeaux:
"[...] le petit gâteau est complètement lié à l'histoire de Bordeaux et du vin, en effet une étape importante dans la vinification est appellée collage. Elle consiste à filtrer le vin en cuve avec traditionellement du blanc d'oeuf monté en neige. Ce procédé couteux était encore utilisé par bon nombre de chateaux et cette étape voyait tout le personnel des châteaux casser des oeufs et séparer les blancs des jaunes qui etaient données aux petites sœurs des pauvres lesquelles auraient confectionné le gâteau."
Een andere bron stelt echter dat ze afkomstig zijn uit Limoges, waar "canoles" bestonden, een specialiteit met min of meer dezelfde ingrediënten. Die taartjes zouden in Bordeaux geïntroduceerd zijn onder de naam "canaules". Ze waren zo populair dat er zelfs een heuse gilde van Canauliers werd opgericht die het alleenrecht had op het recept en de makelij. Nergens echter wer in het historisch bronnenmateriaal een verwijzing gevonden naar de specifieke vorm van deze taartjes, zodat ook deze theorie niet voor 100% waar kan genomen worden.
Pas later, bij herontdekking van het recept in de 20e eeuw, zou de rum eraan toegevoegd zijn. Tegenwoordig zouden er zo een achthonderd fabrikanten in de streek zijn en worden er jaarlijks zo een 4,5 miljoen canelés gegeten.
Wikipedia vermeldt ook een recept, maar volgens Clothilde van Chocolate and Zucchini is het nog niet zo eenvoudig om ze te maken. Bon, ik ga mij alvast beperken tot een volgende portie op te warmen in de oven!
De lieve mensen van Clickx Magazine hebben La Cucina genomineerd als site van het jaar 2007 in de categorie "eten & drinken"!
Hoe kan je stemmen?
Ga naar www.sitevanhetjaar.be, klik op "Stem nu" en volg de instructies. Je krijgt een activatiecode per e-mail toegestuurd, en daarmee kan je stemmen. La Cucina staat onder de categorie "Eten &, drinken".
Na mijn zeer geslaagde albóndigas met amandelsausje, gebaseerd op een recept uit La Cocina Nueva, heb ik het steeds meer voor amandelen. Zeker nu ik op de Brusselse Zuidmarkt een kraampje gevonden heb waar ze amandelen verkopen voor een habbekrats (mijn ervaring in de supermarkt is dat alles wat noten betreft enkel verkrijgbaar is in van die miezerige kleine doosjes en dat het stukken van mensen kost). Niet dus met ons wekelijk bezoekje aan de markt! Vandaar dat ik me intussen al aan bijzonder lekkere amandeltaart heb gewaagd (recept volgt nog, heb het niet opgeschreven, dus moet ik het eerst weer eens opnieuw maken), maar ook vandaar dat wij sindskort bij bijna elk aperitief geroosterde amandelen serveren. Eenvoudig, in een mum van tijd klaar, maar o zo lekker!
Van links naar rechts: een Rodenbach, een blonde Leffe, een Westmalle Tripel, opnieuw een Rodenbach en een bruine Leffe. Ik heb wel goesting om een flesje open te doen terwijl ik dit schrijf, maar dat mag niet, want dit gaat morgen allemaal de pot in! Morgen maak ik immers voor het eerst van mijn leven zelf stoverij klaar.
Voor degenen die het niet weten: stoverij of "carbonades Flamandes" bestaat uit, jawel, hoofdzakelijk karbonadevlees dat gestoofd wordt in bier. Het is een Gentse specialiteit en als geboren en getogen Gentenaar (maar inmiddels wel verhuisd...) moet ik dit gerecht toch wel minstens één keer in mijn leven hebben klaargemaakt!
Ik laat me inspireren door het recept dat op La Cucina staat (waarvan ik weet dat het uit goede bron komt) en heb alvast vandaag de boodschappen gedaan: 2,5 kilo rundskarbonaden (volgens de slager veels te veel, maar we hebben dan ook grote eters op bezoek), een paar grote uien, kruidnagel... en ik volg alvast de tip van Pascale en ga er ook peperkoek aan toevoegen. In nogal wat Brusselse restaurants worden er ook gedroogde pruimen aan toegevoegd, maar dat hoort er volgens mij absoluut niet in thuis. Wel flink wat bier en volgens mijn goede bron loont het de moeite om met verschillende biersoorten te werken en afwisselend wat zoetere en meer bittere bieren te gebruiken.
Bon, ik ben alvast benieuwd naar het eindresultaat! En met acht culinaire fijnproevers uit Frankrijk op bezoek die nu toch eindelijk eens willen proeven hoe goed die Carbonades Flamandes wel niet zijn (ik en mijn opschepperij...) voel ik toch ook wel enige nervositeit voor morgen. Zou die Westmalle Tripel uit dat rijtje in de foto daar geen goede remedie voor zijn?
Bericht aan alle kookliefhebbers in het Gentse! Naar aanleiding van de forum thread rond kooklessen in Gent hebben een aantal mensen beslist om op zondag 4 november om 18u30 samen te komen in de Backstage voor een eerste kennismaking. Men zegge het voort!
Me like The Catherine Tate Show. Loopt momenteel elke dinsdag op Canvas (ergens rond een uur of elf).
Vanavond heb ik deze zalm in een krokant korstje klaargemaakt. Het krokante gekruide korstje geeft aan dit eigenlijk heel simpel recept een indrukwekkende toets en een heerlijke smaak. Je kan de zalm ook inwisselen voor kabeljauw of tonijn en zelf experimenteren met de korst: voeg eens koriander toe in plaats van peterselie bijvoorbeeld, of meng er wat fijngemalen pijnboompitjes of amandelen door. Het recept vind je hier terug!
Ik word er altijd helemaal suf en moe van als ik te lang in de City 2 (een shopping complex in centrum Brussel, vlakbij de Nieuwstraat) ben gebleven (en al helemaal in de Fnac op het bovenste verdiep). Is het een gebrek aan lucht? Of de airco die iedereen in slaap wiegt? Of teveel mensen op één plek samen?
Anyway, sinds kort speelt die *lichte* vervelendheid totaal geen rol meer en gaan wij speciaal naar de City 2 zelfs wanneer we er helemaal niets te zoeken hebben! De reden: de tandoori-brochetten bij Ganesh Food! Ganesh Food is een kleine Indische snackbar helemaal onderaan in de food court van City 2. In de snel genomen foto heb ik verkeerdelijk gefocused op de kefta (die ik nog niet heb geproefd), maar ik heb het wel degelijk over de rode brochetten rechts. Die zijn heel lekker en kosten maar twee euro per stuk. Ideaal voor een snelle hap of om mee te nemen naar huis als je weinig tijd hebt om te koken. Een snelle sla, rijst of couscous met wat groenten en je hebt een volledige maaltijd! Ganesh Food heeft trouwens nog verschillende andere Indische schotels. Ik heb er één keer een biriani gegeten en herinner mij een smakelijke en vooral een erg royale portie.
Bon, de beste Indisch-Pakistanese keuken vind je wat mij betreft nog altijd bij Anarkali in Elsene, een restaurant met een buffet à volonté met ontelbaar veel lekkere curry's. Helaas eet iedereen zich daar telkens zo te over dat het weer een half jaar duurt voor je er terug wil binnenstappen. Ik kijk wel uit naar andere goede Indische adresjes van jullie!