Er is niets leuker dan in een supermarkt te snuisteren in de afdeling vreemde voeding. Ik denk dat het eigenlijk pas sinds enkele jaren is dat quasi elke supermarkt zo'n een aantal rekken met typische streekproducten van over de hele wereld aanbiedt. Vooral de kleine supermarktjes in de buurt van de Europese wijk in Brussel zijn op dat vlak niet te versmaden. De meeste zijn begonnen met wat rekjes Italiaans en Spaanse producten, maar hebben hun assortiment intussen uitgebreid met Japanse, Turkse, Israëlitische, Portugese of Poolse etenswaren. Meestal hang ik er veel te lang rond en kom ik thuis met dingen die, wegens speciaal geïmporteerd, buitensporig duur zijn en die ik eigenlijk in de verste verte niet nodig had, maar op een rare manier stoort me dat ook totaal niet.
Laatst in Ikea, liet ik nu toch wel geheel toevallig mijn oog vallen op de mini-afdeling Zweedse voedingswaren zeker! Een kolfje naar mijn hand... Ik ben thuis gekomen met Zweedse chips, kaneelrolletjes en een Zweedse cider van peren. Maar mijn absolute trofee was toch wel het Elch Blut. Beziet dat kleine flesje met die schitterende elken-kop toch eens:
Volgens het display in Ikea is Elch Blut absoluut aan te raden bij keelpijn. Met 32° alcohol zal dat wel zo zijn... Er circuleren nogal wat legendes dat de sterke Scandinavische drank Jägermeister echt elken bloed bevat, maar het label op dit klein flesje toont heel eerlijk dat het rood eigenlijk afkomstig is van veenbessensap.
De Zweedse chips, gemaakt en gehandtekend door "Master chipper" (!) Michael Hansen beloven "a crisp which is richer in both taste and substance than industrially made chips." Dat mag ik graag bevestigen, want ze bestaan enkel uit potatis, vegetabilisk olja en salt en ik heb ze mogen proeven in de mini-store.
De non-alcoholische cider van peren, alleen al de moeite waard voor de mooie vormgeving, hou ik voor bezoek. Aan de kaneelrolletjes daarentegen kan ik niet weerstaan. Ze doen me meteen terug denken aan die grote cinnamon rolls die je in de Finca Ixobel in de buurt van Poptún (Guatemala) kon krijgen. Heerlijk! Op de achterzijde van het zakje wordt ook nog aangeraden van ze eventjes op te warmen in de oven voor extra smaak. Ik ben waarschijnlijk één van de weinigen die de volgende keer niet naar Ikea gaat om er meubelen te kopen...
De Jules Van Praetstraat in hartje Brussel (straat tussen de Beurs en Sint-Goriks) wordt zo stilletjesaan een waar "Asia Town". Langs één kant is het straatje nu quasi een opeenvolging van Aziatische resto's, waarvan de één al kitscheriger dan de ander oogt. Sommige zien er nogal dubieus uit en ik geloof dat er hier en daar al eentje een aanvaring met de voedselinspectie heeft gehad. Gisteren bezocht ik er de thaï "Davi" en die is goed bevallen. In een impressionant "authentiek Thaïs" (maar nogal barok) kader, dat toch nog op één of ander manier gezellig overkomt als er weinig volk is, bestelde ik de lunch (die kwam op 8,90 euro als ik mij niet vergis). Als voorgerecht Dim Sums en als hoofdschotel kip met rode curry. De Dim Sums waren ok, mooi gepresenteerd in een bamboe stoommandje. Aan de overkant van de tafel had mijn tafelgenoot gekozen voor Tom Yam als voorgerecht, en die was voortreffelijk. Zo ook de rode curry, zij het enkel met bamboescheuten als begeleidende groenten (geen Thaïse aubergine of andere typische ingrediënten in de curry). Ook op resto.be zijn de commentaren voor Davi erg positief: "Ayant vécu trois ans à Bangkok, la cuisine du Davi se rapproche à 95% de celle de Thailande (pour un prix vraiment abordable). La nourriture y est divine: le canard au curry rouge et au lait de coco est un must!!" Davi is 7 dagen op 7 open. Jules Van Praetstraat 20- 22, 1000 Brussel. Tel: 02.511.18.21
Vlaams minister van Welzijn Inge Vervotte heeft dinsdag "Mijn actieve voedingsdriehoek" voorgesteld, een interactieve test op het internet waarmee je precies te weten komt of je gezond eet en beweegt. De website vertelt hoe je een gezond eet- en beweegpatroon kunt ontwikkelen, wanneer je dat kunt doen en waarom je eigenlijk zo zou moeten eten en bewegen.
Op www.gezondheidstest.be kan je verschillende tests doen om je eetgewoonten te controleren. Ik deed de "vettest" en behaalde als eindscore 92. Daarmee zit ik in de categorie "tussen 61 en 107 vetpunten" en kreeg ik als eindbeoordeling: "proficiat, je eet voldoende vet". Ik verschoot er wel van dat Chinees eten blijkbaar vetter is dan pizza, frieten of fast food.
Het verbaast mij telkens weer opnieuw hoe mierzoet cola wel smaakt als je het een tijdje niet meer gedronken hebt. En ook hoe snel je die zoete smaak weer gewoon wordt en dagelijks je blikje cola wil.
Verschillende Amerikaanse onderzoeken wijzen er nu op dat frisdrank niet alleen erg verslavend werkt, maar ook wel eens aan de basis zou kunnen liggen van overgewicht: "two groups of researchers hope to add evidence to the theory that soda and other sugar-sweetened drinks don't just go hand-in-hand with obesity, but actually cause it." (Lees het volledige artikel bij The Herald Sun). Typisch Amerikaans wel: verschillende advocaten azen er al op om de eerste rechtszaak tegen frisdrankmerken aan te kunnen spannen.
Ongelofelijk: gisteren samen gekookt met vrienden en we hadden als dessert een pakje Maïzena deegmix om muffins te maken. Volgens de doos is het deeg klaar in drie minuten en dat bleek inderdaad zo. Het enige wat je moet toevoegen is 100 gram gesmolten boter en een glas water en dan, à la Jamie Oliver, "whack it 18 minutes in the funky oven" en je hebt zowaar lekkere "verse" muffins. Volgens mij worden ze nog lekkerder als je er wat noten of extra stukjes chocolade (er zitten er al in het pakje) aan toevoegt. Ik was in ieder geval aangenaam verrast door het resultaat van zo weinig inspanningen! En het paste goed samen met de mooie film " El Espíritu de la Colmena" van Victor Erice.
Ik vind het er ongeloofelijk creepy uitzien en weinig appetijtelijk, maar ik vermoed dat je ze best afdoet voor je het gerecht serveert: "The food loop is the first heat resistant silicone food trussing tool. Designed to replace kitchen string and toothpicks in the food prep and cooking process."
Enige tijd geleden heb ik een berichtje geplaatst over verbeteringen aan de zoekfunctie op La Cucina. Intussen heb ik wat tijd gehad om mijn idee van toen om "tags" toe te voegen aan de recepten uit te proberen.
"Tags" zijn niet of meer of niet minder dan eenvoudige trefwoorden die aan de recepten gelinkt zijn. Op die manier kan je recepten vanuit verschillende invalshoeken terugvinden. Hoe groter de tag afgebeeld is, hoe meer resultaten er aan verbonden zijn. Je kan er hier al een glimp van op vangen. Momenteel nog in testfase, want nog niet alle recepten hebbben tags meegekregen en ik ben mijn lijst tags nog aan het bijwerken. Ik ben er ook nog niet aan uit of ik jullie zelf tags aan recepten zal laten toevoegen of niet. Maar 't is al een begin!
Als er iets is dat ik bijzonder apprecieer aan Brussel dan zijn het de vele brasserieën die de stad telt. Drukke restaurants waar je terecht kan voor klassiekers uit de Belgische en Franse keuken. Een typische brasserie in Brussel heeft stoemp in huis, tomaat garnaal, Américan préparé, ballekes in tomatensaus, garnaalkroketten, een sole meunière, vol au vent...
Meestal kies ik er voor Onglet à l'échalotte. Ik ben zot van ajuin, dus dit gerecht is mij op het lijf geschreven. Onglet is een heerlijk stukje rundsvlees dat afkomstig is van de middenrifspier boven het borstbeen. Het vlees wordt opgediend in een rode wijnsaus met heel veel fijngesneden sjalotjes. Onglet is één van die goed bewaarde geheimen van beenhouwers en wordt daarom vaak ook beenhouwersbiefstuk of "steak des bouchers" genoemd. Dit stukje vlees ziet er rauw niet echt appetijtelijk uit (meestal donkere kleur en nogal vezelachtig) en wordt daarom ook weinig door klanten besteld. Beenhouwers weten echter beter, want de smaak is ongeloofelijk. Ondertussen heb ik Onglet à l'échalotte mogen proeven in La Rotonde (***), Les Brassins (**), Belgo Belge (****), l'Ultime Atome (***) en, deze middag, in Taverne du Passage (**).
Daarnet gekeken naar een herhaling van het Bourgondisch Complot. Je weet wel, het programma op Canvas waarin fotograaf Michiel Hendryckx met een boot door Frankrijk reist. Leuke en ontspannende televisie, maar ik was vooral blij dat het net die aflevering was waarin Patrick Riguelle couscous maakt voor het gezelschap. Dat is een schitterende aflevering, want je ziet van in het begin dat Michiel Hendryckx zware bedenkingen heeft bij die couscous van Patrick. Patrick kondigt het aan als een couscous van zeven groenten en zeven kruiden ("t' is simpel!"). Waarop Michiel bits terugvraagt: "allez zegde e keer: welke groenten?". Niet veel later volgt hij met: "en past op met die kaneel ee!". Ondertussen zie je Patrick de couscous in kokend water gooien, iets wat Michiel blijkbaar nog minder zint, want hij zit constant te poken of de couscous nog niet plakt of aan 't aanbakken is. Het hek is helemaal van de dam als Patrick het vlees bakt. Michiel volgt het met een scheef oog en, terwijl de camera inzoomt op de onder een veel te hoog vuur bruin/zwart kleurende worsten, roept hij dramatisch "Patrick, die sossiesen! Ge gaat ze helemaal kapot branden!". Als ze tenslotte aan tafel zitten kronkelt Michiel zich in alle bochten om niet teveel couscous en zeker niet teveel saus in zijn bord te krijgen. Fantastisch.
En een leuke scene later, nadat ze het graf van Django Reinhardt bezocht hebben, drinken ze nog een tas koffie. Michiel haalt een ingewikkeld spel uit om koffie te maken ("gekregen van mijn lief in '77") en zet koffie. Halverwege het proces vraagt hij, opnieuw op dramatische toon en met een zweem van angst: "ge drinkt toch wel koffie ?!". Schitterend!
Gisteren met collega's gaan eten in Mam Mam, een nieuw Thaï-Lao restaurant in de Kolenmarktstraat (zijstraat van de Lombardstraat, richting Fontainas).Het interieur ziet er behoorlijk hip en kleurrijk uit, maar de prijzen zijn ok. Ik at een dagschotel voor 7,5 euro (pikante inktvis met groenten en rijst). De inktvis was heel zacht van textuur (geen rubber elastiek), maar het mocht eigenlijk iets pikanter voor mij. Ik was in ieder geval al heel blij dat ik er niet de slijmerige troep tegenkwam die ze in die spotgoedkope Aziatische restaurants hier in de buurt serveren. Voor alle duidelijkheid: in Aziatisch eten hoort geen maïzena of bindmiddel thuis. Weg ermee!
Mam Mam, Kolenmarktstraat 72, 1000 Brussel. Non-stop keuken, maar gesloten op dinsdag. En: er worden geen kredietkaarten aanvaard.