Dierendonck
Inhoud: Exit Jack O Shea, enter Dierendonck: na een korte passage van de Ierse slager in de Sint-Katelijnestraat in Brussel, was het plots gedaan en waren we onze stoef-slagerij uit de buurt kwijt. Ik weet het niet goed aan wat het precies lag, want er leek altijd veel volk in de winkel te staan, maar ik vermoed dat het restaurant dat hij een paar huizen verderop opendeed hem de das omdeed.
Enfin: niet getreurd, want al snel kregen we te horen dat er een portie West-Vlaams ondernemersbloed in de plaats kwam. En wat voor één: slager Hendrik Dierendonck levert aan sterrenrestaurants en bouwde met zijn vakmanschap en vleeswaren van topkwaliteit een ijzersterke reputatie op.
In Bruzz vertelde hij dat Brussel voor hem niet zomaar een nieuwe vestiging is: "Vroeger kwamen ik met mijn ouders naar de slagerijen in Brussel kijken, de Sint-Katelijnestraat was daarvoor gekend. Daar nu een ouderwetse vleesslagerij openen, is voor mij een droom die werkelijkheid wordt."
Dat Dierendonck als slager pleit voor minder vleesconsumptie siert hem. Zelf ben ik eigenlijk helemaal geen grote vleeseter, maar als het er dan eens van komt, dan heb ik graag iets lekkers op het bord. In combinatie met mijn dada om de perfecte gegrillde steak te bereiden, gebeurt het dan ook wel eens om de zoveel tijd dat hier de thuis de gevleugelde woorden "zullen we vandaag nog eens..." vallen.
Ik dus naar Dierendonck, waar ik bij het aanschouwen van de vitrine al gauw weer besef dat ik hier niet zomaar kan binnenstappen en vragen naar "een biefstuk". Daarvoor is de keuze te groot: er is Aberdeen Angus, Piëmontese côte à l'os, Rubia Gallega entrecôte, Limousin, Wagyu... noem maar op.
Mijn keuzestress valt echter snel weg als binnen in de winkel mijn oog op West-Vlaams Rood Rund valt. Terwijl voor en achter mij vertwijfelde klanten lesjes in beenhouwerschap krijgen, denk ik: "een West-Vlaamse slager, die zal wel weten waar hij in West-Vlaanderen goed vlees vindt" en floep ik er een "geef mij maar een stuk filet pure West-Vlaams rood van ongeveer 400 gram" uit. Om dan snel buiten de winkel even op mijn telefoon te checken wat ik nu precies heb gekocht en "oef" in mijn eigen te zeggen :).
Maar vanaf dan weet ik ondertussen mijn weg wel: vlees op kamertemperatuur brengen, kruiden met vers gemalen peper en grof zout, de grill goed heet maken, 2 minuten aan alle zijden dichtschroeien, in een ovenschotel in aluminiumfolie wikkelen en 8 à 12 minuten de oven in (180 graden), vervolgens 5 min laten rusten.
Eenvoudig slaatje, cajun potatoes in de oven en dan aansnijden... Wow! Wat een smaak en wat een mals vlees. Volgende keer ga ik als kenner: geef mij maar een filet pure van West-Vlaams rood! ;)
Adres: Atelier Dierendonck, Sint-Katelijnestraat 24, 1000 Brussel.
Damejeanne
Inhoud: Al van toen we er de eerste keer kwamen toen het nog maar net open was, hadden we al door dat Damejeanne een winner zou zijn. Dat zonovergoten terras! Een caffè aperitivo die de uitbundige Italiaanse apero time tot bij ons deur brengt! Die hapjestoog! De Italiaanse aperitiefklassiekers (bitters!)! Eigenzinnige cocktails en goede wijn! Olijfolie van het huis! Maar ook: wat vrolijkheid aan de Ieperlaan.
De keuken was toen nog niet helemaal operationeel en dus konden we er enkel de panini proeven, maar die bevestigden ons gevoel: hier zitten mensen met bezieling en passie achter. Fast forward en zoveel maand later is Damejeanne ondertussen goed gekend en een heel druk bezocht adres. Een warm plekje in de zon buiten of binnen in het restaurant: je moet er snel bij zijn of op voorhand reserveren.
Naast aperitieven kan je er ’s middags terecht voor een lunch. Wat er op het bord komt varieert er van dag tot dag en kan je terugvinden op hun Facebookpagina. Wij waren er vandaag vroeg bij en proefden er heerlijke gnocchi di zucca (gnocchi met pompoen) met een lekkere tomatensaus en mozzarella.
Een crodino vooraf en een lekkere “mockito" op basis van vijgen en dadels (aanrader!) tijdens het eten: we waanden ons voor een uurtje even helemaal in vakantiestemming. Kwestie dat het leven kort is en nu gebeurt hé ;).
Adres: Damejeanne, Ieperlaan 31, 1000 Brussel. Tel.: 0488 69 96 19.
Nougat glacé
Inhoud: Dit moet zowat mijn favoriete dessert zijn. Als ik het op een menukaart zie staan, dan ben ik meteen verkocht. De combinatie van gekarameliseerde, licht geroosterde pistache-nootjes en amandelen met ijs zorgt voor een lekkernij die zacht maar ook krokant is en zoet maar ook niet te zoet. Wil je het zoeter, dan past frambozencoulis er perfect bij. Wil je het nog minder zoet, hou het dan bij verse frambozen, wat extra nootjes en eventueel een paar blaadjes verse munt.
Al die tijd kwam het nooit bij me op om het zelf te maken, omdat ik dacht dat je er een ijsmachine voor nodig had of zo. Tot vrouwlief voor een familiefeest ideeën zocht voor een dessert. We kopen gewoon nougat glacé en frambozencoulis, dat is lekker en snel klaar voor 15 personen, was mijn gedacht. NIets van: dan wil ik dat zelf maken!, zei ze. Waarop ik argwanend: ja maar, dat is veel te ingewikkeld en we moeten ook nog voor al de rest zorgen en en... Bon, end of story: nog geen vijf tellen later had ze het recept vanop internet, werden de ingrediënten in huis gehaald en ging ze aan de slag om iets te maken dat ze zelf nog nooit had geproefd.
Wel, alle eer aan vrouwlief dus: het was niet alleen super lekker, maar sedertdien weten we dat het eigenlijk ook vrij simpel is om te maken en je er helemaal geen ijsmachine voor nodig hebt. En eigenlijk is het ook wel een ideaal recept voor grotere groepen: je kan het perfect op voorhand bereiden en het is snel mooi gepresenteerd op een bordje. Zorg alleen dat je genoeg hebt, want gegarandeerd wordt er bij gevraagd.
La Tana
Inhoud: 
Cà Dei Frati
Inhoud: Verleden week werd ik tot mijn grote vreugde verrast door mijn wederhelft met deze fles witte wijn uit het Lugana wijngebied in Noord-Italië. Ze brengt ons terug tot de heerlijke vakantie die we afgelopen zomer hadden in Italië. In onze uitvalsbasis Ferrara kwamen we toen eetmomenten tekort om alle goede culinaire adresjes te bezoeken die ons waren getipt (met dank aan mijn ouders die al ettelijke keren in Ferrara zijn geweest!).
Op een dag, moe van een bezoek aan een stad in de buurt, ploften we ons op goed geluk neer op een terras op een van de gezellige pleintjes van het stadje om nog snel iets te eten. Bleek dat het een restaurant was dat in vis gespecialiseerd was en dat de kaart zoveel goeie dingen bevatte dat het moeilijk werd om te kiezen. We deden ons best, maar dan was er ook nog die immense wijnkaart om uit te kiezen... Tot mijn oog viel op een aantal Lugana-wijnen.
Toeval wil dat we het jaar ervoor dat kleine wijngebied hadden ontdekt en allebei de wijnen uit deze regio erg apprecieerden. Wij heel blij om die hier op de kaart terug te vinden, maar welke ervan moesten we nu kiezen? Dan maar de ober er bij geroepen, en bleek dat die ook een Lugana-fan was. Zijn ogen fonkelden en zonder aarzelen werd het deze I Frati van 100% Turbiana- druif. "E' il nostro orgoglio", zegt de wijnboer op zijn site.
En dat kunnen we zeker beamen. Prijs/kwaliteit is dit een heerlijk wijntje dat ook bij anderen goed scoort. In het Brusselse alvast te vinden bij Enoteca Medusa, maar mogelijks ook nog op andere plekken. Alleen jammer dat we er dat terras en het eten van ristorante Dogana niet bij kunnen krijgen hier ;). Want ook dat is zeker een aanrader!
"Spaghetti" Bolognese
Inhoud: Een tijdje geleden maakte de immer minzame en gemoedelijke Italiaanse tv-kok Antonio Carluccio zich voor één keer boos. Boos over wat we allemaal de spaghetti bolognese aan doen. Om te beginnen met de naam, want die is al helemaal fout. Eigenlijk hoort het om te beginnen al helemaal niet spaghetti te zijn. Bij zo een stevige saus horen tagliatelle, liefst versgemaakt. Vervolgens gaat het over alles wat er nog bij doen: paddestoelen, paprika, courgette... name it: het is een no go voor Carluccio: "just highlight what good ingredients are about, without adding or subtracting".
Geen knoflook, geen kruiden, gewoon: "oil, onion, two types of meat - beef and pork - and you practically brown this, then you put the tomatoes, then a bit of wine, including tomato paste, and then you cook it for three hours. That is it. Nothing else. Grate Parmesan on the top and Bob's your uncle". Zijn volledig recept van tagliatelle al ragu bolognese vind je hier terug.
Ik moet bekennen: ik heb al zwaar gezondigd tegen Carluccio's recept. Niet zo erg als onze Vlaamse bard Luc Steeno, die er pickles bij doet (het resultaat kan je proeven in De Monk in Brussel), maar toch: er zijn periodes dat ik er steevast paddestoelen bij deed, periodes dat we er zoveel mogelijk groenten bijdeden voor de kindjes, periodes dat ik er met verse tomaten tegenaan ging... Maar een ding heb ik altijd in ere gehouden: het stukje "you practically brown this".
Zie, een klassieke versie begint met ui, selder en wortel te stoven tot de ui de glazig is:
En dan komt het vlees erbij:
En dat is waar de meeste mensen stoppen. Maar dan! The magic happens als je je vlees goed laat bruinen tot het aan de pan kleeft:
En dan pas blussen met gepelde tomaten en/of wijn. Ik garandeer je: de smaak wordt 10 keer beter. Go for it.
Altamira
Inhoud: Toen we een aantal jaar terug de verhuis van centrum Brussel naar Sint-Jans-Molenbeek maakten, kenden we nog maar weinig eetplekken in onze nieuwe buurt. Op een van de eerste avonden waren we de muren aan het verven en wilden we gauw pizza laten leveren. Na wat rondbellen bleek echter dat geen van de ons in het centrum vertrouwde adressen wou leveren in Sint-Jans-Molenbeek. Bummer, dachten we, want dat zou dan ook naar de toekomst toe wel vervelend zijn...
Grommel, grommel, dus wij dan maar op goed geluk "pizza à emporter + Molenbeek" gezocht op de smart phone. Toen kwamen we uit op Pizza Altamira op de Gentsesteenweg. Hun website zag er toen lang nog niet zo professioneel uit als die van nu, maar bon, we dachten: we geven het een kans.
Wel: we waren zeer aangenaam verrast. Ok, bij pizza aan huis verlies je altijd wel wat van het krokante tegenover een pizza die recht uit de oven komt, maar de pizza's van Altamira zijn eigenlijk top in het "bestel-genre" en zijn sedertdien onze trouwe pizza-leverancier geworden.
Onze favorieten zijn de provençale, de zucchini en de capricciosa. Besteltijd is altijd ca. 45 minuten, maar in het weekend kan het soms wel wat drukker zijn. Alle info: www.altamira-pizza.be
Geniet van je culinaire vakantie!
Inhoud: Ten huize La Cucina noemen we elk weekend vakantie! Het zijn wat te drukke dagen om veel zelf te schrijven of te koken, maar hier is alvast een portie culinair leesvoer voor de vakantie:
- Ik heb een zwak voor tonic, dus dit wil ik zeker wel eens uitproberen: homemade tonic water.
- Nu het nog zonnig weer is: wij aten onlangs een verrukkelijke framboos-hibiscus lollipop bij Parck Farm aan Tour & Taxis (wat een coole plek!) van Nanouk, een artisanale cremerie uit Sint-Gillis. Absolute aanrader.
- Fruit meets chilipepers: deze chile-lime melon salad ziet er heerlijk uit.
- The top 10 genius recipes of all time. Niet allemaal even waw, maar Marcella Hazan's legendarische tomatensaus met 3 ingrediënten staat terecht als eerste vermeld.
- The thrill of losing money investing in a Manhattan restaurant: "if you live in New York City long enough and appear to be successfully employed in an industry that Bernie Sanders dislikes, you will be asked at some point to do three things: sponsor a table at a vanity fund-raiser, become a “producer” of a Broadway play, and invest in a restaurant. I had no trouble declining the honor of hosting a benefit or helping “Hedda Gabler” back to the stage. I did the restaurant."
- Goeie vraag: why aren't all cocktails served in the same glass?
- Deze week een Duvel Tripel Hop gedronken en ik vond het wel iets hebben
- De hamburger uit Hawaï: Poke (poh-keh).
- "There can be few websites more peculiar than airlinemeals.net. It's a site that is sure to be of interest to future anthropologists and should already now be of interest to poets". Alain de Botton: the secret life of mile-high meals.
Saint-Véran
Inhoud: Deze Saint-Véran is al een paar jaar onze favoriete witte huiswijn. Droog, met een fris zuurtje, een hint kalksteen (wat ik persoonlijk graag heb): kortom voldoende subtiel zodat hij niet meteen gaat vervelen. Een all-round wijn die het goed doet bij visgerechten, maar evenzeer overeind blijft bij pakweg een salade niçoise waar hij moet opboksen tegen de vinaigrette.
Ontdekt in de Colruyt, toen nog rond de 7 euro, maar intussen al boven de 8 euro... Dat is ondertussen niet echt meer ons huiswijnbudget, maar voorlopig zo genietbaar dat we geen goedkoper alternatief gevonden dat hem kan vervangen. Suggesties welkom!
Abu Antar
Inhoud: Met het interieur gaat Abu Antar niet veel prijzen winnen, maar de geur van een smeulend houtskoolvuur en het zicht op on the spot gemaakte tabouleh maakt dat snel goed. En zie, dat is waarom ik van Brussel hou. Ik woon er ondertussen al zestien jaar en nog steeds word ik verrast door onverwachte culinaire adresjes die er al zo lang blijken te bestaan. Voor wie graag Libanees eet, is Abu Antar een aanrader.
Abu Antar is het kleine broertje van La Courrone op de Bergense steenweg in Anderlecht. Baba Ganoush, humus, tabouleh, Labneh, kofte, falafel: alle klassiekers uit de Libanese keuken vind je er in genereuze porties terug en het smaakt heerlijk. En nog veel beter: alles wordt er ter plekke op houtskool gegrild. Voor de durvers is er ook een Meshwi Mhakal: 1 kg gegrild vlees :).
Adres: Abu Antar, Groot Eilandstraat 34, 1000 Brussel.